Ένα άρθρο.

Μα τελικά δεν δημιούργησα χαρακτήρα όπως ήθελα. Βασικά δημιουργήθηκε μες στο μυαλό μου, αλλά κάθε φορά που ερχόμουν εδώ δεν κατάφερνα να γράψω αυτά που ήθελα και έτσι επέλεξα να μην γράψω τίποτα για να μην χαλάσω αυτό που είχα στο μυαλό μου. Αλλά θέλω κάτι να γράψω. Και ευθύνεται η Κρις Λαλαλα, η οποία γράφει υπερβολικά ωραία και με κάνει να θέλω να γράφω. Αλλά δεν έχω για τι να γράψω. Δηλαδή είναι γεγονός. Αλλά ας προσπαθήσω.

(Μετά από 5 λεπτά σκέψης..) Δεν ξέρω τι να γράψω. Αυτό το καιρό -δηλαδή τις 2 τελευταίες μέρες- διαβάζω το The Shining του Stephen King. Αυτό που έχει γίνει και ταινία, ναι. Του Stanley Kubrick. Η οποία ταινία αφού την είδα έγινε από τις αγαπημένες γιατί είναι απλά τέλεια. Τώρα όμως διαβάζοντας το βιβλίο νιώθω μια ελαφριά απογοήτευση από την ταινία. Ο Stephen King, για τον οποίο πάντα άκουγα εξαιρετικά λόγια είναι ένας καταπληκτικός συγγραφέας. Καταφέρνει να σου δημιουργήσει αυτό το αίσθημα του ότι πρέπει να συνεχίσεις το βιβλίο μόνο και μόνο για να μάθεις τι θα γίνει. Έχει δημιουργήσει υπέροχους και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Και γενικά δημιουργεί ένα απόλυτα πιστευτό περιβάλλον που νιώθεις ότι είσαι και συ εκεί. Και εντάξει, όλοι ξέρουμε τι πετυχαίνουν οι καλοί συγγραφείς, οπότε ας τελειώνω και ας φτάσω σ'αυτό που θέλω να πω. Στην ταινία, οι χαρακτήρες μιλάμε δεν είναι καθόλου ανεπτυγμένοι και φαίνεται σαν να μην έχουν λόγο για τις πράξεις τους και με απογοητεύει αυτό μιλάμε γιατί το βιβλίο είναι πολύ τέλειο! Λοιπόν δεν έφτασα πουθενά θαρρώ. Και δεν είναι και ενδιαφέρον αυτό για όποιον δεν έχει διαβάσει ούτε το βιβλίο και δεν έχει δει τη ταινία.

Αλλά γενικά δε μπορώ να αποφασίσω τι προτιμώ τελικά. Τα βιβλία ή τις ταινίες? Πριν από μερικά χρόνια αν με ρωτούσες θα έλεγα τα βιβλία με απόλυτη σιγουριά. Τώρα όμως δε ξέρω. Δηλαδή αν η ερώτηση είναι για συγκεκριμένο έργο που είναι βασισμένο σε βιβλίο, πάντα το βιβλίο είναι πολύ καλύτερο. Δηλαδή αυτό είναι γεγονός. Αλλά γενικά δε ξέρω. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω, αλλά τα τελευταία χρόνια, μάλλον εξαιτίας του σχολείου και του υποχρεωτικού διαβάσματος σαν να έχω απομακρυνθεί. Αλλά τώρα το ξαναπαλεύω. Αλλά και πάλι όχι ενδιαφέρον. Μισό. Κάτι θα σκεφτώ.

Α! Ανακάλυψα ένα μικρό ταλέντο και στη ζωγραφική και νιώθω περηφάνεια! Θα μοιραστώ μαζί σας το δημιούργημα μου. Να το θαυμάσετε παρακαλώ πολύ, ακόμα και αν δε σας αρέσει. Σκεφτείτε πως δεν ήξερα καν ότι μπορούσα να ζωγραφίσω. Και.. voila!

Μα μήπως να δημοσιεύσω φωτογραφίες μου? Να δημοσιεύσω φυσικά, αλλά σε άλλο ποστ. Μιλάμε δεν είχε πάλι ενδιαφέρον αυτό. Συγγνώμη κόσμε. Και ειδικά συγγνώμη Κρις Λαλαλα! Με 2 γ. Να το θυμάσαι πάντα αυτό!